اولین نقاشی های ادمک عزیزدلم در 2سال 3 ماهگی
ساعت 12 شب اینا بود که پشت میز لپ تاپ مشغول سرچ و نوشتن و...بودم که نازگل مامان شروع کرد بهانه گرفتن که مامان بغلم کن و ماهم برای اینکه شمارا مشغول کرده باشیم و خود نیز به کارمان برسیم دفترچه مان را با خودکاری به شما دادیم و دوباره مشغول کارهایمان شدیم... وشما نیز مشغول نقاشی کردن هر باری هم وسط نقاشی هاین صدایمان میزدی که" مامان ببین چقد خوشگل شد" و من نگاه گذارایی می انداختم و میگفتم قشنگ شده مامان بازهم بکش... و فکر میکردم داری خط خطی های بی هدف میکشی... تا اینکه یک بار که نقاشی ات را نشانمان دادی و من چشمم به نقاشی ات بود ولی فکرم دنبال تحقیقات خودم بود.... تا اینکه فهمیدم انگار یه چیزهایی انیسا کشیده.... چشمانم ...
هفت ماهی که گذشت....
باورمان نمیشود 7 ماه است که برای دخترکمان ننوشتیم ....انقدر زود میگذرد که دیگر افسار این زمان لعنتی از دستمان رفته...و فقط به دنبالش میدویم.... ولی خداراشکر...خدارا هزاران بارشکر که به قول باباجانتان خوش میگذرد...که زوذ میگذرد................................................................وهمین و دیگر هیچ. نمیدانی جان مادر چقدر دلم میخاهد هرشب برایت بنویسم ولی انقدر خودم را به جان مامانجانتان گرفتار کرده ایم که شبها مثل کارتون خواب های گوشه خیابان هر جا رسیدیم خابمان میرود... از مهر امسال به خاطر علاقه شدیدمان باز هم شدیم معلم هوش و خلاقیت در مدرسه و مهدکودک... وبار مسعولیتی سنگین ....تا قبل از ان شما بودید و شما ولی ...
